Lekarz rodzinny sam sobie jest żeglarzem, sterem i okrętem. Wolny w swoich zainteresowaniach i nieuwikłany w akademickiej hierarchii. Na co dzień styka się z najróżniejszymi przypadkami medycyny. Ale co najważniejsze – ma przed sobą prawdziwych ludzi!

W żadnej innej specjalizacji medycznej nie znajdziesz tylu entuzjastów, społeczników, “Judymów”, pionierów, co w naszej… rodzinnej.

Znajomość całych rodzin, ich codziennego życia, radości i smutków. Jestem nie tylko ich lekarzem rodzinnych, lecz także przyjacielem i doradcą. Starsze panie potrafią uściskać i ucałować mnie z radości, że mogły swobodnie porozmawiać w gabinecie. To jest właśnie medycyna rodzinna.

Możliwość decydowania o tym jak leczyć i diagnozować. Bezpośredni kontakt z pacjentem i znajomość jego problemów, które nie są bez wpływu na jego zdrowie. To właśnie medycyna rodzinna.

Lekarzem rodzinnym zostałam przez zbieg kilku okoliczności. Nie żałuję, po 11 latach pracy w szpitalu, teraz bardzo cenię sobie samodzielność i niezależność. Bardzo ważny jest dla mnie holistyczny aspekt naszej pracy i znajomość środowiska.

Z koleżanką, lekarzem rodzinnym oraz pielęgniarkami i położną tworzymy zespół. Już nigdy nie chciałabym pracować inaczej. Znamy swoich pacjentów, ich bliskich, ich sąsiadów, ich problemy. Mamy zdecydowanie lepszy kontakt z nimi, co ułatwia rozwiązywanie problemów i to nie tylko tych zdrowotnych.

Zawsze mnie wzrusza, gdy pacjenci, którzy byli pod moją opieką od dziecka, przychodzą teraz do mnie ze swoimi dziećmi. Prawdziwa medycyna rodzinna. Bezcenne!

Pracę lekarza rozpocząłem w wiejskim ośrodku zdrowia. Zszywałem rany, kłułem stawy a nawet odbierałem porody. Po latach, mimo, że mam coraz mniej czasu dla siebie, ciągle to lubię. I o to chodzi. Radość z leczenia, z bycia sterem “ dla ludzi, którzy przychodzą po poradę, nie tylko medyczną.

Medycyna rodzinna to specjalizacja, która pozwala nawiązać z pacjentem wyjątkową wieź. Więź opartą na wzajemnym szacunku i zaufaniu. Mamy możliwość obserwowania rozwoju naszych małych pacjentów. Z kolei osoby starsze często ufają swojemu lekarzowi bardziej niż innym specjalistom i to on koordynuje całość ich leczenia.

Praca lekarza rodzinnego była moim marzeniem. Pomimo wciąż licznych trudności uważam, że wszechstronność tej specjalizacji daje największą możliwość spełnienia zawodowego. Gdybym ponownie stanął przed wyborem specjalizacji, bez wahania postawiłbym na medycynę rodzinną.

Nie zamykam się w “wąskiej” specjalizacji. Pod opieką mam i dzieci i dorosłych. Rozwiązuję proste problemy okulistyczne, dermatologiczne itp. Widzę, jak zmieniają się moi pacjenci, buduję z nimi więź i zdobywam zaufanie. A dodatkowo charakter pracy umożliwia mi budowanie mojej własnej rodziny.

Wreszcie mogę wykonywać wolny zawód lekarza, nie na etacie i pod nadzorem feudalnego ordynatora. Leczę pacjentów, którzy mnie osobiście wybrali zaufali razem z cała swoją rodziną.